Uczęszczał do XV Liceum Ogólnokształcącego im. Narcyzy Żmichowskiej w Warszawie, a następnie na Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, na którym w 1980 r. obronił pracę magisterską pt. „Postać Stanisława Augusta Poniatowskiego w poezji okolicznościowej jego epoki”.
Mury w muzeum raju
Jacek Kaczmarski działalność artystyczną rozpoczął w połowie lat siedemdziesiątych, aczkolwiek część jego tekstów powstała wcześniej.
Po wprowadzeniu stanu wojennego zdecydował się pozostać na emigracji.
W 1976 r. zadebiutował na Warszawskim Jarmarku Piosenki, a rok później otrzymał pierwszą nagrodę na XIV Festiwalu Piosenki Studenckiej (nagrody na FPS otrzymał także w 1978 r., a w 1979 r. uzyskał nagrodę specjalną wraz z zespołem „Wieczór kawalerski”). Związany był z Teatrem Na Rozdrożu oraz kabaretem Pod Egidą.
Jacek Kaczmarski, 1981 r. (fot. z zasobu IPN)
Jacek Kaczmarski na I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki”, 1981 r. Autor: nieznany (fot. z zasobu IPN)
W 1979 r. razem z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim przygotowali program poetycki pt. „Mury” (do stanu wojennego był jeszcze „Raj” i „Muzeum”). W 1981 r. otrzymał nagrodę dziennikarzy na opolskim festiwalu oraz nagrodę na I Festiwalu Piosenki Prawdziwej „Zakazane Piosenki” w Gdańsku, zorganizowanym w sierpniu tego roku w hali „Olivia”.
Emigracja
Jesienią 1981 r. razem z Łapińskim i Gintrowskim wyjechał na tournée do Francji. Koncerty cieszyły się tak dużym zainteresowaniem, że artyści otrzymali propozycję kolejnych wystąpień. Kaczmarski został we Francji, by dopełnić formalności, a jego koledzy wrócili do kraju, aby przełożyć w Polsce zakontraktowane wcześniej zobowiązania. Nie zdążyli już jednak powrócić nad Sekwanę w grudniu 1981 r.
Plan przedsięwzięć do sprawy operacyjnego sprawdzenia krypt. „Idol” (strona pierwsza). Warszawa, 30 V 1978 r. (z zasobu IPN)
Pismo naczelnika Wydziału III KW MO w Krakowie Jana Billa do naczelnika Wydziału III KS MO w Warszawie na temat treści kontestatorskich zaprezentowanych przez Jacka Kaczmarskiego podczas występu. Kraków, 10 IV 1978 r. (z zasobu IPN)
Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia Kaczmarski zdecydował się pozostać na emigracji. Włączył się w działalność Komitetu Pomocy „Solidarności”.
Od 1984 r. był członkiem redakcji Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.
Od 1984 r. był członkiem redakcji Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, na antenie której m.in. prowadził audycję „Kwadrans Jacka Kaczmarskiego”, oraz pisał komentarze polityczne. Pracował tam do zamknięcia rozgłośni w 1994 r. W tym okresie intensywnie również koncertował, np. w krajach Europy Zachodniej, Stanach Zjednoczonych, Izraelu, Australii i Nowej Zelandii.
* * *
Od 1990 r. Jacek Kaczmarski ponownie występował w Polsce. Wspólnie z Przemysławem Gintrowskim i Zbigniewem Łapińskim nagrywali kolejne płyty, a na półkach księgarni znalazła się jego debiutancka powieść pt. „Autoportret z kanalią”. W 1995 r. przeniósł się do Australii, co nie przeszkodziło mu w koncertowaniu w Polsce.
Jacek Kaczmarski zmarł 10 kwietnia 2004 r. w Gdańsku. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Kwestionariusz osoby sprawdzanej (strona pierwsza) dotyczący Jacka Kaczmarskiego, 1978 r. (z zasobu IPN)
Postanowienie o wpisaniu Jacka Kaczmarskiego do indeksu osób niepożądanych w PRL. Warszawa, 15 IX 1983 r. (z zasobu IPN)
Notatka starszego inspektora Wydziału IV Departamentu III MSW kpt. Janusza Kusztelaka dotycząca Jacka Kaczmarskiego. Warszawa, 6 II 1986 r. (z zasobu IPN)
Notatka starszego inspektora Wydziału IV Departamentu III MSW kpt. Janusza Kusztelaka dotycząca Jacka Kaczmarskiego. Warszawa, 6 II 1986 r. (z zasobu IPN)
Więcej interesujących materiałów na profilu Archiwum IPN
